Decyzją Rady UE nr 2020/2053 z 14 grudnia 2020 r. od 1 stycznia przyszłego roku wprowadzony zostaje tzw. Plastix Tax (a właściwie Plastic Levy), czyli opłata od tej części opakowań wytworzonych w kraju członkowskim, która nie została poddana recyklingowi. Ma ona zmusić kraje członkowskie do zwiększenia ilości przetwarzanych tworzyw. Państwa UE, w tym Polska, zostały zmuszone zapłacić 800 euro kary za każdą tonę nieprzetworzonych opakowań z tworzyw sztucznych, które zostały wprowadzone do obiegu w ciągu roku. Kolejne kraje w szybkim tempie wprowadzają rozwiązania, które pozwolą sprostać nowym wymaganiom, a tym samym uniknąć kosztownych konsekwencji. Jest to proces niezwykle skomplikowany i wymaga dostosowania do każdego rynku. Warto więc wyciągnąć lekcje i oprzeć się na doświadczeniach naszych sąsiadów – zarówno samych państw UE, jak i firm zaangażowanych w ten proces. W ten sposób ścieżka do efektywnego zamknięcia obiegu tworzyw sztucznych w Polsce będzie nieco bardziej otwarta.
Aby system depozytowy był efektywny, powinien opierać się na czterech filarach: wydajności, wygodzie, odpowiedzialności producenta oraz integralności systemu.